Een meisje gaat in op de suggestieve opmerkingen van een onbekende man in een chatroom. Hij wil haar in het echt zien. Ze maken een afspraak. Zij is veertien, hij bijna drie keer zo oud en fotograaf. De flirt wordt voortgezet, hij koopt kleren voor haar, neemt haar mee naar zijn indrukwekkende huis even buiten de stad. Dom van haar om mee te gaan. Er is recent een meisje verdwenen. Hij denkt: zij gaat wel plat voor de glamour en het succes voor de lens, zij gaat überhaupt wel plat. Zij heeft echter een geheel andere agenda. Zij gaat geen slachtoffer zijn. Zij ontpopt zich tot een wraakengel.
Hard Candy stelt ongemakkelijke vragen over de verantwoordelijkheid van volwassenen tegenover jongeren. We leven in een maatschappij waarin een geërotiseerde beeldcultuur de norm is geworden. Via internet maken jongeren anoniem kennis met zogenaamde vrienden, geschreeuw en gescheld, en de volwassen wereld van de sex. Inclusief alle beelden in de wereld, mooie en gruwelijke. De wereld ligt als afbeelding onder handbereik en dat is een groot ding – zowel positief als negatief. De voorstelling Hard Candy is gebaseerd op de gelijknamige film van David Slade uit 2005.
